ATRYBUTY STANU SAMURAJSKIEGO
Michał Śliwka
W skodyfikowanej przepisami Japonii okresu samurajskiego ( XII-XIX wiek) przynależność do stanu szlacheckiego uwidaczniała się także w wyglądzie. Wyłącznie samuraj miał prawo noszenia mieczy, spodni hakami oraz określonego uczesania głowy. Uchybienie tym zasadom ze strony ludności niższych warstw mogło zakończyć się śmiercią ( stąd np. tzw. polowanie na miecze wśród warstwy chłopskiej).
MIECZ
Był on wyjątkową świętością i skarbem samuraja. Służył do obrony przed wrogiem, obrony życia, rodziny, honoru. Samuraj nosił dwa miecze: długi ( katana) i krótki ( namorigatana, zwany tez wakizashi). Samuraj miał obowiązek strzec swego miecza nawet za cenę życia.
UCZESANIE
Fryzura stanu samurajskiego była mocno zróżnicowana i określała rangę bushi. Początkowo, w pierwszych wiekach czasów samurajskich uczesanie było proste i włosy wiązano z tyłu głowy. Później zaczęto golić przód głowy i ta fryzura nazywała się sakayaki. Charakterystyczną cechą były kobin – włosy na skroniach przy wygolonym czole i ciemieniu. Najczęściej spotykaną fryzurą była jiin – włosy golono na ciemieniu, zaś nad czołem wiązano je w mały węzeł i łączono z dużym węzłem z tyłu głowy. Ronin, samuraj bez przydziału ( bez pana), na znak braku swego suwerena, luźno rozpuszczał włosy.
SPODNIE
Hakama. Odzież samurajski składała się z trzech części: część noszona na ramionach ( kimono), część umocowana w pasie ( hakama ) i narzuta ( Hari ). Na kimonie i na narzucie noszono herby rodu samurajskiego ( mon). Kompletna odzież z herbem nazywała się MOUTSUKI. Spodnie hakama nakładane były na kimono. Były one plisowane i na pierwszy rzut oka przypominać mogły spódnicę. Długość spodni uzależniona była od pozycji samuraja; im wyższa, tym spodnie dłuższe.
Wielkim zaszczytem dla ludności niższych warstw społecznych była zgoda samuraja na założenie spodni hakama z okazji uroczystości rodzinnych ( np. wesele) lub świąt państwowych.